ماه من، غصه چرا ؟!
تو مرا داري و من
هر شب و روز ،
آرزويم همه خوشبختي توست
ماه من دل به غم دادن و از ياس سخن ها گفتن
كارآنهائي نيست كه خدا را دارند . ..
ماه من غم و اندوه اگر هم روزي ، مثل باران باريد .
يا دل شيشه اي ات ، از لب پنجره عشق ، زمين خورد و شكست، با نگاهت به خدا چتر شادي وا كن
و بگو با دل خود ، كه خدا هست ، خدا هست!
او هماني است كه در تارترين لحظه شب ، راه نوراني اميد نشانم مي داد ...
ماه من غصه اگر هست بگو تا باشد !
معني خوشبختي بودن اندوه است ...!
ولي از ياد مبر ؛
پشت هر كوه بلند سبزه زاري است پر از ياد خدا
و در آن باز كسي مي خواند ؛
كه خدا هست ، خدا هست
و چرا غصه ؟! چرا ؟!
شاعر : مهین رضوانی فرد