یارب گلی که داده بودی کنون درمزارخوابیده ست. چه جای شکوه وغم که گلم درجوار یارخوابیده ست. خوشابه حال چومنی که توگل زدامنش چینی. که خالق گلی وگلم درگلزارخوابیده ست. زلطف توست که سینه چاک نمی دهم ای دوست. چراکه دانم هرگلی که درجوارتوست ارام خوابیده ست. به اشکهای سرخ همیشه جاریم ملامتم نکنی یارب... زدوری غنچه ی نشکفته ام این چشمهانخوابیده ست. ترسم که بیدار شودزنجوای باتوگلم... چون که خسته بودورنجورکنون تازه خوابیده ست....... ....فرشته مهربون من یادسفرت به زمین بخیر....